HEYBEMİZDE KELİMELER

Yıl bin dokuz yüz doksan beş Kanlı temmuzun on biri Soykırım renginde doğarken güneş *"Semaya açılır annelerin elleri" Hafızayı ve acıyı dinç tutan On bir yapraklı çiçek gibi   Barış masasından kalkan tankların Haç takılmış namlusuna Mostar'ın üstünde hilal gibi Parlarken Aliya *Kolo dansı yapan garbın Kanlı bir yürüyüşüdür bu Drina'dan Srebrenitsa'ya   Sen ki Ey ölümün maviliğinden doğan Bosna Morfo kelebeklerin kanatlandıkça Toplu mezarlarından ağıtlar yükselir Şimdi mavi bir acıdır Saraybosna Kan dahi mavidir Durmadan akar halkın damarlarında   *Kolo: Yugoslavya milli dansı *“Semaya açılır annelerin elleri”: Srebrenitsa çiçeği

Biz, bir kitap medeniyetinin varisleriyiz; hayatın her alanını aynı kitabın ölçüleriyle düzenleyen bir medeniyetin. Bu yüzden hayatımızın parlak bir üslubu ve öte dünyayı kucaklayan derin anlamları vardı. Bir kitap medeniyeti kurmak, önce insanın ruh mimarisini bir kitaba göre ölçülendirerek yükseltmek demektir. Ölçülenen ruh, kendi şablonuna göre dünyasını kurar; mimariden musikiye, komşuluk ilişkilerinden uluslararası duruşlara kadar hayatın tamamı anlamlı bir bütün olur. Sadece hayat mı?... Bizim medeniyetimizde tüm evren, canlısı ve cansızıyla anlamlı bir bütündür; birbirleri için, birbirleriyle ve bütünle bağlı; kitabın ruh verdiği ve bağlarını ördüğü bir bütün. Onun için, türkülerimiz, “Burada bir yiğit ölmüş, Gök gürler, bulut ağlar .” derken, sadece benzetme yapmış olmaz. Evet, bizim öyle yaslarımız vardır ki, kurtlar kuşlar katılır; gök gürler bulut ağlar. Allah korkusuyla yarılan, yuvarlanan taşlar, dünyayı ve hayatı bunca güzelleştirenler için örtülü, açık yas tutarl...