HEYBEMİZDE KELİMELER

Bir kaya koptu Yuvarlandı Kapandı Mağaranın ağzı Hapsoldum Yakarışıma katık yapacak Azığım yok Kalmadı senden sığınacağım bir hayal Mağaradayım ve yalnızım Her şey, hiçbir şeyle iç içe Artık ne önemi var diyorum Mahşer koptu Ve Bana dokunmadın Devrilmedi üzerime bir dağ Boğmadı su Yakmadı ateş Ama kalmadı yeryüzünde Tek bir ayak sesi de Yine de ben anlamadım Madem yalnız istiyordun Ve madem Nereye gidersem gideyim Tutup tutup aynı yerden yeniden başlayacaktım Neden gezdim bunca zaman boşlukta Neden koptu tufan Ben gemideyken Böyle yazdım ve durdum Sol cebimde iki paket vardı Birini açtım Boş! Dedim ya Anlamıyorum bu işlerden Yine de Söyle ne olur Ne yapmalıyım

21.yüzyılın en büyük sorunlarından bir eğitim olsa gerek. Eğitim bilimiyle uğraşan insanlar, topluluklar ve devletler hep eğitimin en iyi nasıl verileceğini araştırmaktalar ve bunun üzerine müthiş bir şekilde kafa yoruyorlar.  Tarihe baktığımızda da eğitim konusunda pek çok yazar-çizerlerin bu konuda fikirlerini görürüz. Bu fikirlerden muhtemeldir ki en önemlilerinden bir de doğuştancı yaklaşımdır. Doğuştancı yaklaşım der ki “dünyaya gelen bir çocuğa doğumundan itibaren ne verirseniz verin o verdiğiniz şeyler çocuğun eğitiminde bir yeri vardır.” Eğitim konusunda söz sahibi olan Vygotsky de bu konuda şunları söyler: “Çocuklar okuma yazma becerilerini bir yetişkin ile aralarında oluşan sosyal iletişime ve bu iletişimin etkinlik derecesine göre kazanmaktadırlar.” Tüm bunlara bakıldığında bu eğitim işinde biz Türklerin müthiş bir yeteneği olduğunu görüyoruz. Peki bu fikre nerden varıyorum? Şöyle ki bizim kadim geleneğimizde annelerimiz bizlere daha doğumumuzdan itibaren bizleri uyutmak...